Η καταγγελία εμπορικής μίσθωσης ρυθμίζεται στο νόμο ξεχωριστά απ’ ότι η καταγγελία της απλής μίσθωσης με νεότερο νόμο, ενώ όπου δεν υπάρχει ειδικότερη ρύθμιση εφαρμόζονται αναλογικά οι ρυθμίσεις για την απλή μίσθωση. Tα υπάρχοντα νομικά ερείσματα για την καταγγελία μιας εμπορικής μίσθωσης είναι πολλά.
Κατ’ αρχάς, ο ν. 34/1995, που ρυθμίζει γενικά τις μισθώσεις, προβλέπει την “καταγγελία μεταμέλειας” εκ μέρους του μισθωτή, η οποία μπορεί να ασκηθεί από αυτόν οποτεδήποτε χωρίς να χρειάζεται να προβάλει και κάποιον λόγο που προχωράει στην καταγγελία της μίσθωσης.
Ωστόσο, στον μετέπειτα ν.4242/2014, ο οποίος αφορά αποκλειστικά τις εμπορικές μισθώσεις, δεν παρέχεται δυνατότητα καταγγελίας της μίσθωσης, οποτεδήποτε και αζημίως για τους συμβαλλομένους, εντός της νόμιμης τριετίας υποχρεωτικής διάρκειας της εμπορικής μίσθωσης. Ακόμα, προβλέπεται αδυναμία παραίτησης από την υποχρεωτική τριετία, ακόμα και παρά την αντίθετη θέληση των μερών.
Εν ολίγοις, όσες εμπορικές μισθώσεις συνετάχθησαν πριν το 2014, υπάγονται στον προηγούμενο νόμο, δηλαδή τον ν. 34/1995. Από την άλλη, οι μετέπειτα συνταχθείσες υπάγονται στον ν.4242/2014, και άρα στον περιορισμό της τριετίας.
Σε κάθε περίπτωση και εκτός από τις παραπάνω ρυθμίσεις, η καταγγελία της εμπορικής μίσθωσης μπορεί να βρει έρεισμα σε διάφορες νομοθετικές ρυθμίσεις. Πρώτον, στο δικαίωμα έκτακτης καταγγελίας διαρκούς ενοχικής σχέσης, όπως αυτό προκύπτει από τον συνδυασμό των ΑΚ 281,288,588,672-766, ως γενική αρχή του δικαίου. Η εν λόγω καταγγελία γίνεται οποτεδήποτε και απαιτείται η συνδρομή σπουδαίου λόγου, ο οποίος συντρέχει όταν με βάση την καλή πίστη και τα συνναλακτικά ήθη, η συνέχιση της μίσθωσης κρίνεται υπερμέτρως δυσβάσταχτη για κάποιο εκ των δύο μερών.
Δεύτερον, ειδικοί λόγοι πρόωρης καταγγελίας εμπορικής μίσθωσης προβλέπονται συγκεκριμένα και ξεχωριστά για καθένα από τα μέρη της στο σχετικό νόμο. Στο πλαίσιο αυτών, η συνδρομή του “σπουδαίου λόγου”, έχει κριθεί ότι πρέπει να ερμηνεύεται στενά.
Τέλος, δυνατότητα λύσης της εμπορικής μίσθωσης μπορεί να συναχθεί και από την γενική αρχή ελευθερίας των συμβάσεων, του ΑΚ 361. Με βάση αυτή, η λύση μπορεί να επέλθει με νεότερη συμφωνία των μερών, μετά την κατάρτιση της αρχικής σύμβασης.